Bez gruntownego przygotowania matematycznego zarówno autora, jak i czytelników, nie byłoby celowe wnikać w tej książce w szczegóły tech­niki „optymalizowania decyzji”. Musimy się tu przeto zadowolić wskaza­niem niektórych źródeł oraz pewną liczbą uwag natury ogólnej. Zacznie­my przy tym od polskiej literatury oryginalnej i przekładowej. Lange podaje przykład dziesięciu rodzajów problemów, dla których obmyślono matematyczna techniki optymalizowania decyzji, i wyraża po­gląd, że „można je ująć w następujące cztery klasy: 1) modele zamknię­tego szlaku, 2) modele przydziałów, 3) modele mieszanki oraz 4) modele programowania dynamicznego” [Lange 1967, s. 54], Autor stwierdza przy tym wyraźnie, że „teoria programowania jest częścią prakseologii” [tamże, s. 15]. W terminologii innego wybitnego polskiego autora, zajmującego się tą problematyką, W. Sadowskiego, „metodami” (osobiście wolałbym naz­wać je „technikami”), „które umożliwiają efektywne wyznaczanie decyzji optymalnych… zajmuje się nauka, zwana badaniami operacyjnymi” [Sa­dowski 1963b, s. 10].

Iwona Kaczmarska

Witam na moim blogu! Nazywam się Iwona Kaczmarska i jestem z wykształcenia finansistką, bloga prowadzę w formie odskoczni od pracy, pisanie to moja pasja dlatego chce się z Wami dzielić informacjami z zagmatwanego świata biznesu i finansów.