Na rzecz tej tezy przemawiałby fakt, iż -mimo spadku średniego czasu zajęć związanych z pracą, wymiar czasu wólnego wśród robotników praktycznie nie uległ zmianom. Wcześniejsze badania wykazały, że praca w systemie zmianowym, nawet jeśli wykonywana jest w skróconym wymiarze czasu, nie sprzyja wzrostowi czasu wolnego. Również wśród robotnic mniejsze nakłady czasu na zajęcia związane z pracą nie spowodowały zwiększenia wymiaru czasu wolnego. Należy jednak odnotować fakt, iż w tej właśnie kategorii odsetek budżetów czasu, w których w ogóle nie pojawiły się zajęcia zaliczane do czasu wolnego, sipadł z 21% w końcu lat sześćdziesiątych do 15% w połowie lat siedemdziesiątych. Jednak i tak buidżet czaisu robotnic charakteryzuje się najwyższym — w porównaniu z pozostałymi kategoriami respondentów — deficytem czasu zarówno w końcu lat sześćdziesiątych, jak i w połowie lat siedemdziesiątych.
Written on Październik 10th, 2009 by Iwona Kaczmarska
NA RZECZ TEZY

Głosy: (Głosy na Tak: , Głosy na Nie: , Wszystkich głosów: )