Nic dziwnego, że metody i techniki diagnozy i prognozy są przedmio­tem coraz liczniejszych i coraz bardziej systematycznych badań; można już mówić o wyodrębniającej się dyscyplinie naukowej poświęconej tym za­gadnieniom. W sprawie ogólnych zasad rozpoznania sytuacji (diagnozy) — por. 3.2.2. oraz [Ziemski 1967a]; w sprawie prognozy: [Siciński 1967a] craz szereg innych wystąpień zabranych w „Kulturze i Społeczeństwie zesz. 4 1967, t. XI, i zesz. 1/1968, t. XII.Poza etapem diagnozy wraz z prognozą można w procesie decydowa­nia wyróżnić szereg dalszych etapów. Szczegóły w tej sprawie zob. [Zie­leniewski 1967a, s. 406—408], Szczególnie ważną obserwację w tej sprawie znajdujemy u O. Langego, który stwierdza, że „niesprawne” warianty działania podlegają eliminacji już w toku wstępnej, częstokroć niezupełnie świadomej analizy [Lange 1965a].P. Drucker rozróżnia sześć „kroków”, z których składa się proces de­cydowania: 1. Zaliczenie problemu do określonej klasy zagadnień i stwier­dzenie stopnia jego wyjątkowości. 2. „Postawienie” problemu (stwierdze­nie, o co właściwie chodzi i ujawnienie podstawowego ogniwa zagadnie­nia), 3. Określenie okoliczności, które muszą być zrealizowane, aby od­powiedź na postawiony problem była prawidłowa; okoliczności te identyfi­kuje on z „warunkami brzegowymi”.

Iwona Kaczmarska

Witam na moim blogu! Nazywam się Iwona Kaczmarska i jestem z wykształcenia finansistką, bloga prowadzę w formie odskoczni od pracy, pisanie to moja pasja dlatego chce się z Wami dzielić informacjami z zagmatwanego świata biznesu i finansów.