W tym kontekście nowego wymiaru nabiera postulat zwiększonego oddziaływania polityki społecznej w kierunku osiągania — w sferze czasu dyspozycyjnego — dwóch wcześniej zarysowanych wartości, a mianowicie egalitaryzmu (pojmowanego w kategoriach minimum) oraz zwiększenia swobody wyboru, uelastycznienia organizacji życia społecznego w talki sposób, by zwiększyć szanse dostosowania indywidualnych budżetów czasu do pewnego, optymalnego dla jednostki, rytmu życia. Dążenie do osiągnięcia owych dwóch wartości nie może, rzecz jaisna, abstrahować od „treści” zajęć wypełniających wzrastający fundusz czasu dyspozycyjnego. Co więcej, sposób wykorzystywania czasu dyspozycyjnego, a także stopień udziału w nim zajęć związanych z rozwojem osobowości człowieka, go- dzijwą rozrywką i odpoczynkiem ma z punktu widzenia kształtowania się przyszłych stylów życia naszego społeczeństwa znaczenie o wiele bardziej istotne niż wzrost ilości czasu poza pracą.
Written on Marzec 7th, 2010 by Iwona Kaczmarska
DĄŻENIE DO OSIĄGNIĘCIA

Głosy: (Głosy na Tak: , Głosy na Nie: , Wszystkich głosów: )