Polityka społecznego może również interesować informacja, jak przedstawiają się zasoby czasu wolnego robotnic w naszyto kraju w porównaniu z czasem wolnym robotnic w Czechosło­wacji czy Francji, albo też jakie są wydaitiki czasu na dokształ­canie się wśród czynnych zawctfdowo w naszym kraju i w NRD. Słowem, formułowanie diagnoz w wymiarze międzynarodowym jest w istocie porównywaniem wartości empirycznych tego sa­mego wśkaźniika dla dwóch (lub więcej) krajów.Wymiarem szczególnie użytecznym dla polityki społecznej podporządkowanej wartościom egalitarnym jest klasowo-warstwowy wymiar diagnoz gospodarowania czasem. W tym przy­padku chodzi na przykład o informację, jaka jest różnica w ilo­ści czasu woilnego, jaką dysponują robotnice zatrudnione w sy­stemie wielozmianowym i — powiedzmy — pracownicy admi­nistracji, albo też na ile dłuższy jest czas pracy chłoporobotni­ków w porównaniu z robotnikami wielkoprzemysłowymi itp.

Iwona Kaczmarska

Witam na moim blogu! Nazywam się Iwona Kaczmarska i jestem z wykształcenia finansistką, bloga prowadzę w formie odskoczni od pracy, pisanie to moja pasja dlatego chce się z Wami dzielić informacjami z zagmatwanego świata biznesu i finansów.

W wymiarze klasowo-warstwowym porównuje się więc wartości empiryczne tego samego wskaźnika dla przedstawicieli dwóch (lub więcej) kategorii społecznych. Trzeci wreszcie kontekst, nazwany „wymiarem indywidual­nym”, dotyczy strukturalnych zmian wewmątrz budżetu czasu jednostki lub wewnątrz bilansu czasu określonej populacji. Po­lityka społecznego interesować może informacja, na jakie zaję­cia przeznacza się nadwyżki czasu pochodzące ze skrócenia cza­su pracy, albo też informacja, jakie zajęcia ulegają ograniczeniu, jeśli zostanie wydłużony czas pracy itp. W tym zatem przypadku porównuje  więcej) typów aktywności wypełniających budżet czasu lub bi­lans czasu.Empiryczna wartość każdego wskaźnika może być wyrażana na kilka różnych sposobów, których wybór jest uzależniony od treści testowanych hipotez. Jaik wiadomo, liczbową wartość wskaźnika określa się zazwyczaj mianem miernika.

Iwona Kaczmarska

Witam na moim blogu! Nazywam się Iwona Kaczmarska i jestem z wykształcenia finansistką, bloga prowadzę w formie odskoczni od pracy, pisanie to moja pasja dlatego chce się z Wami dzielić informacjami z zagmatwanego świata biznesu i finansów.

Ph. Stanę usystematyzował — dla potrzeb międzynarodowe­go badania budżetu czasu — ważniejsze mierniki stosowane przy prezentacji danych empirycznych z badania. W wyniku tej sy­stematyzacji Ph. Stone sporządził zestawienie:Tak więc wyróżnione wcześniej podstawowe wskaźniki endo- geniczne sposobu wykorzystania czasu mogą być w formie licz­bowej przedstawione na sześć różnych sposobów. Miernik ozna­czony numerem 1 opisuje statystyczną strukturę dobowego bud­żetu czasu. Miernik oznaczony numerem 2 informuje o średniej licżbie wystąpień określonego zajęcia w przeliczeniu na jedną osobę. Miernik ten stosujemy wówczas, gdy chcemy się dowie­dzieć, ile przeciętnie razy w dobowym budżecie czasu pojawia się np. sprzątanie mieszkania, zakupy czy jakikolwiek inny typ zajęć.

Iwona Kaczmarska

Witam na moim blogu! Nazywam się Iwona Kaczmarska i jestem z wykształcenia finansistką, bloga prowadzę w formie odskoczni od pracy, pisanie to moja pasja dlatego chce się z Wami dzielić informacjami z zagmatwanego świata biznesu i finansów.

Miernik oznaczony numerem 3 informuje o proporcji, osób wykonujących określone zajęcie, natomiast miernik numer 4 informuje o przeciętnym czasie trwania Określonego zajęcia w przeliczeniu na jedną osobę to zajęcie wykonującą. Z kole: miernik numer 5 informuje o przeciętnej liczbie wystąpień da­nego zajęcia w budżecie czasu osób to zajęcie wykonujących, zaś za pomocą miernika numer 6 dokonuje się pomiaru przecięt­nego czasu trwania danego zajęcia wykonywanego w sposób nie­przerwany. W następnej części niniejszej pracy, zawierającej elementy diagnozy opierającej się na estymacji bilansu czasu oraz bada­niach budżetu czasu, przeważająca część tych mierników znajdzie zastosowanie.Niniejszy rozdział zapoczątkowuje diagnostyczną część pra­cy. Dorobek badań krajowych, a zwłaszcza rezultaty dwóch ma­sowych badań budżetu czasu przeprowadzonych przez GUS, można uznać za dostateczną podstawą do formułowania wnio­sków diagnostycznych o wzorach gospodarowania czasom w na­szym społeczeństwie i ich relacji do założeń polityki społecznej.

Iwona Kaczmarska

Witam na moim blogu! Nazywam się Iwona Kaczmarska i jestem z wykształcenia finansistką, bloga prowadzę w formie odskoczni od pracy, pisanie to moja pasja dlatego chce się z Wami dzielić informacjami z zagmatwanego świata biznesu i finansów.

Zanim jednak przejdziemy do analizy budżetów czasu ludno­ści naszego kraju, spróbujemy naszkicować najogólniejsze tło przemian w sferze gospodarowania czasem. Dla tego celu do­brym punktem wyjścia jest próba oszacowania zmian w naro­dowym bilansie czasu w bieżącym stuleciu.W rozdziale pierwszym dość szeroko omawiałem koncepcje wiążące się z konstrukcją bilansu czasu i jego funkcjami dia­gnostycznymi, przede wszystkim dla celów planowania społecz­nego w skali makro. Warto przypomnieć, że bilans czasu, w odróżnieniu od bud­żetu czasu, jest rozliczeniem ogólnego funduszu czasu, jaki po­zostaje do dyspozycji całego społeczeństwa w określonym mo­mencie historycznym. Bilans czasu jest jedną z coraz częściej stosowanych w różnych krajach prób oszacowania zmian spo­łecznych poprzez przemiany w dystrybucji ogólnego funduszu czasu danej populacji (mieszkańców miasta, regionu czy kraju).

Iwona Kaczmarska

Witam na moim blogu! Nazywam się Iwona Kaczmarska i jestem z wykształcenia finansistką, bloga prowadzę w formie odskoczni od pracy, pisanie to moja pasja dlatego chce się z Wami dzielić informacjami z zagmatwanego świata biznesu i finansów.